Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

 

Όταν ένα παιδί δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί

Πολλές φορές είναι φυσιολογικό ένα παιδί να είναι πιο δραστήριο, πιο παρορμητικό και λιγότερο προσεκτικό από ότι είναι ένας ενήλικας.



Όταν όμως αυτές οι συμπεριφορές συνεχίζουν να υπάρχουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και σε μεγάλο βαθμό, τότε πρέπει να παρέμβουμε και να συμβουλευτούμε έναν ειδικό.
Πριν όμως προχωρήσουμε σε παρεμβάσεις, είναι πολύ σημαντικό να ελέγξουμε την αυτοεκτίμηση του παιδιού.
Για να βελτιωθεί η εικόνα του παιδιού πρέπει:
• Να σιγουρευτούμε ότι γνωρίζει πως το αγαπάμε, παρότι δεν εγκρίνουμε τη συμπεριφορά του.
• Να δημιουργήσουμε ευκαιρίες για επιτυχίες επί καθημερινής βάσης και να επιβραβεύουμε αμέσως.
• Να προσπαθούμε να παραβλέπουμε ενοχλητικές συμπεριφορές που δεν είναι σημαντικές.
• Να βρούμε τα δυνατά του σημεία.
• Να θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους.
• Να το επιβραβεύουμε μπροστά σε άλλους, αλλά να λύνουμε τα προβλήματα με προσωπική συζήτηση.
• Να αποφεύγουμε την ειρωνεία ή συμπεριφορές οι οποίες το υποβιβάζουν στα μάτια των άλλων.
Τα παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, δουλεύουν πιο αποδοτικά όταν:
• Υπάρχει προβλεπτικότητα
• Δεν υπάρχουν πολλές αλλαγές στο πρόγραμμά τους
• Τα διαστήματα εργασίας είναι μικρά και δεν χρειάζεται να δουλέψουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα
• Υπάρχει οργάνωση
• Η εργασία που έχουν να κάνουν δεν είναι πολύ μεγάλη
• Δεν έχουν ερεθίσματα που τους τραβάνε την προσοχή
• Υπάρχει αρκετή επιτήρηση
• Υπάρχει θετική ενίσχυση
• Δεν επαναλαμβάνεται πολλές φορές το ίδιο θέμα
• Μέσα από τις δραστηριότητες τους εξασφαλίζονται επιτυχίες
• Δουλεύουν σε ένα ήσυχο και οργανωμένο μέρος
Τα παιδιά με δυσκολίες συγκέντρωσης δεν μπορούν να ελέγχει πάντα την διάθεσή τους ή τις πράξεις τους διότι πολλές φορές δεν τις συνειδητοποιούν. Για αυτό το λόγο πρέπει διαρκώς να τα στηρίζουμε και να τους δίνουμε θετική ανατροφοδότηση. Όταν μαθαίνουν καινούργια πράγματα είναι πολύ σημαντικό να τα ενθαρρύνουμε. Αυτό μπορεί να γίνει με το να επιβραβεύουμε έστω και μικρές προσπάθειες προς την επίτευξη του στόχου και να αγνοούμε μικρές ασήμαντες αρνητικές συμπεριφορές.
Προσπαθείστε:
• Να είστε συγκεκριμένοι όταν επιβραβεύετε. Π.χ. «Ο τρόπος με τον οποίο μου έδωσες τα κομμάτια του παιχνιδιού μου δείχνει πόσο ωραία ξέρεις να παίζεις».
• Όταν επιβραβεύετε το παιδί να δίνετε έμφαση στην προσπάθεια, και όχι στην ποιότητα του αποτελέσματος. Π.χ. «Έχεις μάθει πολλά για τους δεινόσαυρους. Σε ευχαριστώ που τα μοιράστηκες μαζί μου». «Βάζω στοίχημα ότι δούλεψες πολύ σκληρά για αυτό».
• Η επιβράβευση πρέπει να δίνει έμφαση στα συναισθήματα του παιδιού και όχι στα δικά σας συναισθήματα και αντιδράσεις. Αντί να πείτε «είμαι πολύ περήφανη για εσένα» μπορείτε να πείτε «Το τελείωσες, πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενη».
Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν αγάπη και βοήθεια. Ως ενήλικας πρέπει να σιγουρευτείτε ότι το παιδί ξέρει ότι πιστεύουμε σε αυτό και στις δυνατότητές του. Και πάντα πρέπει οι πράξεις μας να ταιριάζουν με τα λόγια μας.

Μάγια Αλιβιζάτου, Ph.D.
Παιδοψυχολόγος