Ο μύθος της αλκυόνας κι οι αλκυονίδες μέρες
Ο μύθος της αλκυόνας και οι αλκυονίδες μέρες
Έχουμε
συνηθίσει να λέμε « οι αλκυονίδες μέρες του Γενάρη» , ωστόσο οι μέρες
αυτές τοποθετούνται μεταξύ 15 Δεκεμβρίου και 15 Φεβρουαρίου .
Πώς
προέκυψε όμως η ονομασία αυτή ; Οι αρχαίοι Έλληνες παρατήρησαν μέσα στο
καταχείμωνο ορισμένες ηλιόλουστες μέρες . Τις μέρες αυτές ένα πουλί , η
αλκυόνα γεννά τα αυγά της .
Σύμφωνα
με το μύθο , η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί , ήταν μια πεντάμορφη κοπέλα ,
κόρη του Αίολου , του θεού του ανέμου και της Ενάρετης .
Η
Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κύηκα κι ήταν τρισευτυχισμένη .
Περνούσαν τόσο όμορφα , που άρχισαν να πιστεύουν σιγά – σιγά ότι δεν
είναι κοινοί θνητοί , αλλά ισάξιοι με τους 12 Θεούς του Ολύμπου .
Ο
Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη πίστευε πως
ήταν ισάξια της Ήρας . Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με
τα ονόματα των Θεών . Αυτό προκάλεσε την οργή του Δία . Όταν το έμαθε
θύμωσε τόσο πολύ , που έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του Κύηκα κι αυτός
μη μπορώντας να παλέψει με τα μανιασμένα κύματα , πνίγηκε .
Η Αλκυόνη περίμενε τον άνδρα της στο ακρογιάλι και καθώς περνούσε η ώρα κι ο καιρός η αγωνία της μεγάλωνε ακόμη περισσότερο . Μέσα από τη μανιασμένη θάλασσα το μόνο που μπορούσε πια να αντικρύσει ήταν κάποια ξύλα από το καράβι του Κύηκα . Άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα . Ημερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της Κύηκα . Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί , με λαμπερά γαλάζια φτερά , την αλκυόνα (Alcedo atthis ) .
Η αλκυόνα ζει και αναπαράγεται κοντά σε ακτές , ποτάμια , λίμνες , υγροτόπους και σε παράκτιες λιμνοθάλασσες της Ελλάδας , της Κύπρου και της Ευρώπης γενικότερα . Μοιάζει σα να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο αγαπημένος της Κύηκας .
Το μαρτύριο όμως της αλκυόνας δεν τελείωνε εδώ . Γεννούσε τα αυγά της μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε πάνω σε πέτρες και βράχια στις ακτές . Κάποιες φορές τα αγριεμένα κύματα όμως ορμούσαν με μανία πάνω στη φωλιά της κι αυτή καταστρεφόταν μαζί με τα αυγά της .
Ο Δίας και πάλι έδειξε συμπόνια στην αλκυόνα κι έτσι μέσα στην καρδιά του χειμώνα , οι άνεμοι κοπάζουν κι ο ήλιος λάμπει , βοηθώντας την αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά της .
Το μύθο της αλκυόνας μπορούμε να το διηγηθούμε , αλλά και να τον δραματοποιήσουμε .
Ένα ποιηματάκι από τη φίλη και συνάδελφο Χαρά Σκούρα (επανάληψη του αριθμού 1 ) :
1 όμορφο πουλί
1 όμορφο πουλί
που χειμώνα δεν παγώνει
και το λένε αλκυόνη
1 έπιασε ψαράκι
μέσα σε 1 ποταμάκι
και το πήγε στα πουλάκια
τα μικρά αλκυονάκια
Χαρά Σκούρα
Τα νήπια βλέποντας επίσης φωτογραφικό υλικό ,
αλλά και έργα τέχνης σχετικά με το θέμα
