΄Ανοιξη!!!
Άνοιξη
Ο ελληνικός λαός συνδυάζει την άνοιξη με τον ερχομό των χελιδονιών....
Ο ελληνικός λαός συνδυάζει την άνοιξη με τον ερχομό των χελιδονιών....
Χελιδονάκι, κόψε μου
Που΄χεις ουρά ψαλίδι
αχτίδες του ήλιου για κλωστή
να δέσω παπαρούνες
κρινάκια, μαγιολούλουδα
η άνοιξη γιορτάζει.
Θέτη Χορτιάτη
 |
| "Παπαρούνες", Μιχάλης Μακρουλάκης |
 |
| "Πρωτομαγιά στην Κέρκυρα", Χαράλαμπος Παχής |
 |
| "τοιχογραφία της ΄Ανοιξης", Θήρα, 3000π.Χ. |
Γλώσσα:
Λογοτεχνία:
διαβάζουμε το βιβλιαράκι της άνοιξης από τη σειρά της Ε. Φακίνου:οι 4 εποχές
Λαϊκό Παραμύθι Το χελιδόνι
Μια φορά ήταν ένας άρχοντας κι αγαπούσε μια κοπέλα. Εκείνη όμως δεν τον ήθελε. " Πάρ΄τον καλή μου, παρ΄τον χρυσή μου που 'χει βιος..."της έλεγαν όλοι. Τίποτα η κοπέλα. Αγαπούσε, βλέπεις, ένα παλικάρι όμορφο, ξενιτεμένο κι όλο περίμενε κι όλο έλπιζε και δε σήκωνε τα μάτια της σε άλλον, μακάρι να ήταν κι ο ίδιος ο βασιλιάς.
Ο άρχοντας της έστελνε κάθε μέρα προξενητάδες, ύστερα δώρα, αλλά η κοπέλα έδιωχνε τους προξενητάδες και γύριζε πίσω τα δώρα.
Στο τέλος ο άρχοντας, θυμωμένος έστειλε μερικούς έμπιστους ανθρώπους του και την πήρανε και την πήγαν με το ζόρι στην εκκλησία, έτσι όπως ήταν με τα ρούχα που φορούσε, τα μαύτρα, τα καραγκούνικα.
" Σε έδεσα τώρα!" της είπε ο άρχοντας. Αλλά την ίδια στιγμή η κοπέλα, που δεν τον ήθελε, έγινε χελιδόνι και πέταξε μακριά, με το μαύρο της σεγκούνι, που έγινε η πλάτη του χελιδονιού και με τις δυο πλεξούδες της που γίνανε η ψαλιδωτή ουρά του!!
Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας
διαβάζουμε το βιβλιαράκι της άνοιξης από τη σειρά της Ε. Φακίνου:οι 4 εποχές
Λαϊκό Παραμύθι Το χελιδόνι
Μια φορά ήταν ένας άρχοντας κι αγαπούσε μια κοπέλα. Εκείνη όμως δεν τον ήθελε. " Πάρ΄τον καλή μου, παρ΄τον χρυσή μου που 'χει βιος..."της έλεγαν όλοι. Τίποτα η κοπέλα. Αγαπούσε, βλέπεις, ένα παλικάρι όμορφο, ξενιτεμένο κι όλο περίμενε κι όλο έλπιζε και δε σήκωνε τα μάτια της σε άλλον, μακάρι να ήταν κι ο ίδιος ο βασιλιάς.
Ο άρχοντας της έστελνε κάθε μέρα προξενητάδες, ύστερα δώρα, αλλά η κοπέλα έδιωχνε τους προξενητάδες και γύριζε πίσω τα δώρα.
Στο τέλος ο άρχοντας, θυμωμένος έστειλε μερικούς έμπιστους ανθρώπους του και την πήρανε και την πήγαν με το ζόρι στην εκκλησία, έτσι όπως ήταν με τα ρούχα που φορούσε, τα μαύτρα, τα καραγκούνικα.
" Σε έδεσα τώρα!" της είπε ο άρχοντας. Αλλά την ίδια στιγμή η κοπέλα, που δεν τον ήθελε, έγινε χελιδόνι και πέταξε μακριά, με το μαύρο της σεγκούνι, που έγινε η πλάτη του χελιδονιού και με τις δυο πλεξούδες της που γίνανε η ψαλιδωτή ουρά του!!
Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας
.............Μια
νύχτα, πέταξε εκεί κοντά στην πόλη ένα μικρό Χελιδόνι. Οι φίλοι του
είχαν πάει στην Αίγυπτο πριν έξι βδομάδες, μα αυτός είχε μείνει πίσω,
επειδή ήταν ερωτευμένος με την πιο όμορφη Κουφαηδόνα. Είχαν συναντηθεί
νωρίς την άνοιξη, καθώς πέταγε πάνω απ' τον ποταμό ακολουθώντας ένα
μεγάλο κίτρινο σκόρο, και μαγεύτηκε τόσο από την λεπτοκαμωμένη μέση της
που σταμάτησε για να της μιλήσει.
"Να
σ' αγαπήσω;" είπε το Χελιδόνι, που του άρεσε να μπαίνει αμέσως στο
ψητό, και η Κουφαηδόνα του 'κανε μια μικρή υπόκλιση. Κι έτσι το Χελιδόνι
πέταξε γύρω της, αγγίζοντας το νερό με τα φτερά του και κάνοντας
ασημένια κυμματάκια. Αυτός ήταν ο έρωτάς τους και διήρκησε όλο το
καλοκαίρι..........
η αρχή και η συνέχεια του παραμυθιού είναι εδώ
Χελιδονάκι μου γοργό
-Χελιδονάκι μου γοργό
που ΄ρθες απ΄την έρημο
τι καλά μας έφερες;
-Την υγειά και την χαρά
και τα κόκκινα τα΄αυγά.
Δημοτικό
Η πεταλούδα
-Έλα, πεταλουδίτσα μου
στάσου να σε τσακώσω
δεν θα σου τσαλακώσω
καθόλου τα φτερά.
Θα σε ταΐζω ζάχαρη,
θα σού'χω για σπιτάκι
μεταξωτό κουτάκι,
θα ζήσεις μια χαρά.
-Για τη δική σου ζάχαρη,
καθόλου δεν με μέλει
των λουλουδιών το μέλι
μ' αρέσει πιο πολύ.
Κι έχω τον κάμπο τον πλατύ,
τη χλόη τη δροσάτη
βασιλικό παλάτι,
κοπέλα μου καλή.
Μαρία Σταματέλου
Χελιδονοφωλιές
Μια φορά σε κάποια στέγη
δυο χαρούμενα πουλιά
δυο σπαθάτα χελιδόνια
πήγαν κι έχτισαν φωλιά.
Κι ένα χέρι, τέτοιο χέρι
που δεν πόνεσε σταλιά
πάει στη στέγη κάποια μέρα
και γκρεμίζει τη φωλιά.
Και τα δυο τα χελιδόνια
σαν γυρίσαν στη φωλιά
πια δε βρήκαν τα καημένα
τα μικρά τους τα παιδιά.
Στο κακό το σπίτι τώρα
που χαλάσαν τη φωλιά
δεν πηγαίνουν τα πουλάκια
δεν ακούς γλυκολαλιά.
Τέλλος ΄Αγρας
ΠΗΓΗ www.snipiagogio.blog.com