Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Μικροί ισχυρογνώμωνες που μας φέρνουν στα άκρα

Ποιά πρέπει να είναι η στάση σας όταν το παιδί αρνείται να συνεργαστεί.




Εάν κανείς μιλήσει με γονείς που τα παιδιά τους ανήκουν στο ηλικιακό γκρουπ μεταξύ 4-7 χρονών σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουν ότι τα πάντα με το παιδί τους είναι μια συνεχή διαπραγμάτευση. Σπάνια κάτι πρέπει να γίνει γιατί έτσι απλά το είπε ο γονιός, πάντα πρέπει να έχει ένα γιατί, ένα δεν θέλω, ένα λίγο ακόμα. Είναι η λεγόμενη αθώα αχαριστία που χαρακτηρίζει τα περισσότερα παιδιά η οποία όμως μπορεί να φέρει έναν γονιό στα άκρα. Τι κάνετε λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση;
Η εμπειρία λέει πως πρέπει να εφαρμόζεται η παρακάτω ακολουθία:
Αφήστε το να επιλέξει. Εφόσον γνωρίζετε εξαρχής πως το παιδί σας θα αντιταχθεί σε ότι και να του προτείνετε βάλτε το να διαλέξει μόνο του ανάμεσα σε δύο επιλογές που θα του θέσετε. Αρχικά θα πει μια τρίτη δική του, αλλά εσείς θα πρέπει να επιμείνετε και εφόσον συμφωνήσετε να τηρηθεί και από τα δύο μέλη.
Προειδοποιήστε το
. Με το να πείτε ξαφνικά σε ένα παιδί που παίζει “Φεύγουμε τώρα” σίγουρα θα πετύχετε να το οδηγήσετε σε παράκρουση. Αναφερθείτε στο χρόνο που του δίνετε ώστε να προετοιμαστεί ψυχολογικά πως πρέπει να φύγετε.
Δείξτε κατανόηση
. Εάν έχετε επιθετική στάση, το πιο πιθανό είναι το παιδί να σας αντιγράψει και να αντισταθεί σε αυτό που του ζητάτε ή να ενοχληθεί που έχετε νευριάσει μαζί του. Δείξτε κατανόηση και πως αντιλαμβάνεστε την ενόχληση του και το πόσο θέλει να συνεχίζει να παίζει, αλλά τώρα πρέπει να γίνει αυτό που ζητάτε.
Τέλος, δείξτε συνέπεια.
Εάν τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς όπως θα θέλατε και το παιδί εξακολουθεί να αγνοεί τις υποδείξεις σας, τότε ήρθε η σκληρή ώρα να δείξετε κατά κάποιο τρόπο, ποιος είναι το αφεντικό. Με κάθετες δηλώσεις και επαναλαμβάνοντας συνεχώς αυτό που θέλετε να γίνει βάλτε τέρμα στο πείσμα και την επιμονή. Κάποιες φορές τα δάκρυα και το δράμα είναι αναπόφευκτα, σύντομα όμως και με μερικούς γρήγορους αντιπερισπασμούς το παιδί έχει ξεχάσει ήδη το λόγο που αντιστεκόταν.