Τα παιδιά έχουν φαντασία αλλά και δημιουργικότητα...Όλοι μας το γνωρίζουμε αυτό....Αλλά κάποιες φορές εμείς οι μεγάλοι δυστυχώς,στρέφουμε το ενδιαφέρον μας σε πράγματα που δεν έχουν καμία σημασία,κανένα νόημα....Και μετά αναρωτιόμαστε "γιατί δεν μας αρέσει η ζωή μας".Αν δώσουμε στα παιδιά μας τη δυνατότητα να εκφράσουν με κάποιο τρόπο αυτή τη φαντασία τους, θα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι πιθανά και όλα μπορούν να αλλάξουν...Αυτό το αντιληφθήκαμε μέσα από ένα παραμύθι που "έγραψαν" μόνα τους τα παιδιά μας.
Η αγαπημένη γιορτή
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν δύο πασχαλίτσες.Η μία ήταν όμορφη και η άλλη άσχημη.Ήταν αδερφές.Έμεναν σε ένα ψηλό,πράσινο και κόκκινο δέντρο,μακριά σε ένα δάσος.Χόρευαν,έπαιζαν,έπεφταν να κοιμηθούν,ξεκουράζονταν,έφτιαχναν παζλ,μαγείρευαν παστίτσιο και αβγό...Ξαφνικά μια μέρα,στο δάσος αυτό εμφανίστηκε ένας κακός,γκρι και μπλε λύκος που ήθελε να πατήσει όλες τις πασχαλίτσες.Ο κακός,γκρι και μπλε λύκος, έτρεχε και φώναζε και φύσηξε το δέντρο που ήταν οι πασχαλίτσες μας και τότε αυτές έπεσαν κάτω.Έτρεξαν γρήγορα και πήγαν σε ένα άλλο πιο ψηλό δέντρο, αλλά ο κακός,γκρι και μπλε λύκος τις έπιασε,αλλά οι πασχαλίτσες τον γαργάλησαν και έφυγαν από τα χέρια του.Τότε ήρθε η καλή νεράιδα και με το μαγικό ραβδί της,έκανε το λύκο,βάτραχο και τον πήρε και τον πήγε στη λίμνη. Μετά οι πασχαλίτσες δεν φοβόντουσαν πια...Ήταν στο ψηλό,πράσινο και κόκκινο δέντρο μαζί με την μαμά και τον μπαμπά τους και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Μαγείρευαν παστίτσιο και αβγό οι πασχαλίτσες....γαργάλησαν τον λύκο....ο λύκος έγινε βατράχι....όλα είναι πιθανά στον κόσμο των παιδιών....